ولگردی ادبی

یک دوست عزیزی بهم می گفت وبلاگ گردی یک نوع ولگردیه کمی بهش خرده گرفتم .
بعد فکر کردم خب خیلی وقت آدمو میگیره، این همه وبلاگ هر کسی یک قلمی داره همه هم دوست دارن نظرتو بدی و خلاصه هر چی بشینی روبروی این مونیتور لعنتی بازم میتونی حرفهای عرفانی، احساسی، بی ناموسی و خلاصه وبلاگهای عجیب غریب پیدا کنی
 اصلا وبلاگ نویسی یعنی چی؟ به قول یکیشون یعنی عریان کردن روح آدم برای بقیه خب خیلی جالب نیست.......... یا بیان مشکلات سیاسی اجتماعی یا اطلاع رسانی یا یک عالم لینک به سرو دم بقیه
شایدم سرگرمی برای مردم بی سرگرمی ایران خلاصه من علیرغم علاقه ام به نوشتن و دوست داشتن وبلاگ گردی یا همون ولگردی هنوز تو فلسفه نوشتن این همه آدم موندم دقت کردید که کسی زیاد از کسی انتقاد نمیکنه وفقط آدرس وبلاگشو به حراج میذاره همه میگن جالب بود به ما هم سری بزن من فکر میکنم اگر به قول ظریفی بخوام مطلب بنویسم نه یک یادداشت حقیر.........باید مطالعه کنم یاد بگیرم و بعد برای خواننده هام حرف بزنم یک نیمه مسئولیت فرهنگی
خلاصه هر چه هست نمیتونم از فوایدش بگذرم ولی نمیدونم وقتمو چه جوری بهش اختصاص بدم چه جوری از مطالبشون استفاده کنم بیشتر لینکها شون جالب توجه گاهی هم فحشهاشون گاهی هم بی پرواییهای سیاسیشون جالبه البته وبلاگها مراتب مختلفی دارند و مقاصد مختلفی، بحثم همین وبلاگهای ساده وصمیمی خودمونه مثال عرض میکنم، فیلم مهمان مامان رو ندیدم ولی به اندازه انگشتهای دست وپام انتقادهای صددرصد متناقض ازش تو وبلاگها خوندم چه جوری تصمیم بگیریم یکی میگه شاهکار مهرجویی اون یکی میگه افتضاح کاری مهرجویی !
میدونم آدمها متفاوتند ودیدگاهشون متفاوتتر اما خب نقد فیلم یک اصولی داره، امتیاز دادن به یک فیلم یا کتاب اینقدرها هم ساده نیست . حالا یکی بگه وبلاگ بخونیم یا نه مهمان مامانو ببینیم یا نه، وبلاگ بنویسیم یا نه اصلا نفس بکشیم یا نه خلاصه داستان خر ملا نصرالدینه و اون شهری که! ................ بگذریم ما هم کجدار و بریز !مینویسیم تا به قول فیلسوفها به پوچی برسیم با عرض معذرت از بلاگرهای ریز و درشت، خب چرا میزنید! ما کوچیک همتونم هستیم میتونید بدید در وبلاگ ما رو گچ بگیرن .
ملالی نیست ما که یک عمر هیچی نگفتیم بازم نمیگیم .